Berichten

She said yes!

Wat zijn wij super blij en trots!

Dankzij het vertrouwen van onze trouwe klanten, maar ook de komst van nieuwe klanten. Is er ruimte voor uitbreiding van ons team! Op 1 april is Lichelle Stegeman gestart als arbeidsdeskundige binnen Empforce. Lichelle brengt met haar Twentse roots een nuchtere kijk mee op onze dagelijkse vraagstukken. Door haar ruime ervaring binnen de arbodienstverlening, als CROV gecertificeerd casemanager en als arbeidsdeskundige, is zij een aanwinst voor Empforce. De afgelopen maand hebben onze klanten al kennis mogen maken met Lichelle tijdens arbeidsdeskundige onderzoeken en het geven van verzuimtrainingen. Voor ons was er dan ook geen twijfel over onze samenwerking na deze proeftijd. Maar, it takes two to tango!

En dan volgt die ene spannende vraag…

Wil je blijven? Want laten we eerlijk zijn. In de huidige roerige tijden op de arbeidsmarkt is het een uitdaging om de juiste persoon te vinden, die jouw team en organisatie versterkt. En als dat dan lukt, dan zet je deze samenwerking natuurlijk heel graag voort. Gelukkig is Lichelle net zo enthousiast over haar nieuwe werk, als dat wij zijn over haar. So, she said yes!

Op naar een mooie toekomst!

Met de komst van Lichelle ontstaan er spontaan nieuwe plannen en ideeën over de diensten van Empforce. Het wordt tijd dat ook de website een update krijgt. Want met de komst van Lichelle werken we inmiddels alweer met 6 arbeidsdeskundigen voor de klanten van Empforce. Niet enkel meer op het vlak van arbeidsdeskundig- en organisatieadvies, maar inmiddels ook als professionals binnen de vitaliteit. Waarin we naast coaching een bron van inspiratie willen zijn voor anderen. En zoals ook al blijkt uit onze diepste overtuiging: ‘Geeft dat wat je leuk vindt, enorm veel energie!’ En die geven wij graag door aan onze klanten en samenwerkingspartners. We zijn dan ook super trots met de mooie groei en ontwikkeling die Empforce heeft mogen doormaken. En hopen samen met ons team, een mooie toekomst tegemoet te gaan. Samen aan de slag voor meer empowerment!

Hoera, Empforce is alweer 2 jaar!

Hang de slingers op!

Vandaag is het feest, want Empforce is jarig! Empforce starten is op werkgebied de beste keuze ooit geweest! Elke dag opnieuw mag ik aan de slag om mensen te helpen die kwetsbaar zijn door hun arbeidsongeschiktheid, maar die ik ook weer toekomstperspectief mag geven. Soms in het eigen werk, maar als dat niet meer gaat ook op een andere plek. Allemaal ontzettend spannend voor degene die het aangaat, maar voor mij zo mooi en dankbaar om te doen! Ik mag mensen laten zien dat ze er nog bij horen en mee mogen doen.

Het is niet alleen maar arbeidsongeschiktheid wat de klok slaat!

Want het afgelopen jaar heb ik ook veel gave opdrachten mogen doen op het vlak van organisatie- en verandermanagement. Trainigen geven en met mensen in gesprek om te kijken waar hun hart nu echt sneller van gaat kloppen. En hoe we dat kunnen vertalen naar de organisatie waar ze werken. Weg met de vaste structuren, functieprofielen en standaard voorwaarden. Focus op werkplezier, empowerment, doen waar je goed in bent en energie van krijgt. Blije werkgevers, omdat de vernieuwde energie hun bedrijf laat floreren!

Zaten er maar 48 uren in een dag….

En al die leuke dingen smaken naar meer. Vaak hoop ik dat er 48 uur in een dag zit, want ik heb nog zoveel leuke ideeën. Er zijn nog zoveel mooie kansen. Maar bovenal ik wil zo graag nog meer mensen helpen! Het afgelopen jaar ben ik gestart met de opleiding tot Vitaloog. Enorm inspirerend om met vitaliteit en gezondheid bezig te zijn. Niet omdat het hippe woorden zijn in de huidige arbeidsmarkt. Maar juist om gefundeerd op dit vlak te kunnen adviseren. En dat brengt leuke ideeën met zich mee. Er worden achter de schermen inspirerende gesprekken gevoerd. En ik bruis van de energie om nog veel meer op te gaan pakken. Maar… alles op zijn tijd, want er zit maar 24 uur in een dag.

Op naar een energiek nieuw jaar!

Die 24 uur gaan natuurlijk niet allemaal naar Empforce. Want hoeveel ik hou van mijn werk, thuis zit nog iets veel belangrijkers! Mijn drie mannen. Die van elke dag een feestje maken! Balans is en blijft belangrijk en dat staat dan ook op nummer 1. En wat hebben we daar dit jaar extra van kunnen genieten. Daar waar Corona een grote impact had, ook op ons gezin, hebben we met zijn vieren laten zien hoe dynamisch we zijn. Hoe makkelijk we ons aanpassen. Samen hebben we vier fantastische maanden gehad in het buitenland. Een lang gekoesterde droom, wonen en werken vanuit het buitenland. Dit leek in duigen te vallen, maar door positief te blijven denken en kansen te zien heeft dit ons een fantastische ervaring gebracht.

Met deze mooie basis, kan ik niet anders dan uitkijken naar wat komen gaat. Mijn hoofd loopt over van ideeën en kansen. En er lopen diverse contacten voor mooie opdrachten en samenwerkingen. Ik kijk dan ook met enorm veel plezier en energie uit naar wat er nog meer komen gaat. Maar dat komt allemaal morgen weer. Vandaag blazen we de ballonnen op, eten we thuis een taartje en genieten we samen. Vandaag wil ik vooral stilstaan. En iedereen bedanken die meewerkt aan het realiseren van mijn droom. Mijn prachtige gezin, familie en vrienden. Die me altijd steunen en me de ruimte geven te zijn wie ik ben. Dank voor al mijn opdrachtgevers! Voor het vertrouwen dat jullie in mij stellen. En dank voor al die mensen die op mijn pad komen. Mij raken met hun verhalen en mij het vertrouwen geven hun te mogen helpen. In de spiegel durven te kijken en de kansen pakken die zich voordoen. Zij zijn voor mij een inspiratie en bron van energie!

Het leven als zelfstandige is saai en eenzaam? Ik dacht het niet!

En collega’s die zijn er ook gewoon!

In oktober 2019 startte ik Empforce. Vooral vanuit de wens om te verbinden en te doen wat ik echt leuk vind. En dat is gelukt! Elke dag ga ik met plezier aan de slag. En dat zorgt voor warme en fijne samenwerkingen. Een eenzaam bestaan? Zeker niet! Ik heb nog nooit zoveel contact gehad met samenwerkingspartners, werkgevers en werknemers. Sinds april 2020 ben ik aan de slag gegaan voor de klanten van VerzuimService Desk. En dankzij deze samenwerking, heb ik er een aantal hele fijne collega’s bij. Collega’s? Ja, want zo voelt het voor mij. Niet alleen als het over werk gaat weten we elkaar goed te vinden, maar zij weten mij ook actief bij hun gezellige en warme team te betrekken. En daar ben ik enorm dankbaar voor. En Trots! Want vandaag stellen ze mij voor. Lees het hier!

Counting down till 2021!

Count your blessings

Wat was 2020 een bijzonder jaar! Natuurlijk is iedereen op een manier geraakt door dat rot virus dat de hele wereld in zijn greep houdt. Dat heeft ook bij ons thuis de nodige zorgen met zich meegebracht. Maar er is ook berusting. Het overkomt ons en we kunnen niet anders dan afwachten tot de wereld weer beetje bij beetje open gaat. Want dat gebeurd, daar heb ik vertrouwen in! In plaats van kijken naar wat we hebben gemist, kijk ik graag naar wat het heeft gebracht. Zoveel extra tijd met ons gezin en ouders. Veel meer leven in het nu en verbondenheid. Dat is in elk geval voor mij het voornemen voor de rest van mijn leven. Dat is en blijft nummer 1!

1000 maal dank!

Voor Empforce was het een jaar met gave opdrachten waar ik al mijn energie en passie in kwijt kon. Daar ben ik al mijn opdrachtgevers dan ook erg dankbaar voor. Ik voel me met hun verbonden en ben dankbaar voor het in mij gestelde vertrouwen. Ik kijk dan ook nu al uit naar het jaar dat voor ons ligt. Samen gaan we zorgen voor arbeidskracht en al onze klanten en medewerkers helpen om de beste versie van zichzelf te worden. Binnen de (gezondheids)mogelijkheden die zij daarvoor hebben. Daarbij staat persoonlijke aandacht voorop. Tijd en ruimte voor gesprekken. Kwaliteit voor kwantiteit. Want dat dat werkt, dat heeft het afgelopen jaar wel laten zien.

Blijf je verwonderen en zie in elke dag het bijzondere!

Via deze weg wens ik jou en je dierbaren dan ook graag een hele fijne jaarwisseling. Laten we samen gaan voor een gezond nieuw jaar. Waarin we aandacht houden voor de mooie dagelijkse dingen die op ons pad komen. Dromen mogen groot zijn, maar laten we ook oog houden voor alles wat tot het begin van dit jaar zo ‘gewoon’ leek. En vooral dat koesteren in ons hart. Daar hef ik graag het (digitale) glas op! Cheers!

Met lieve groet,

Jorien

Empforce is jarig!

Het roer moest om!

Een jaar geleden kondigde ik aan dat ik mijn dromen na ging jagen. Starten als ondernemer. Om mijn werk te kunnen doen op mijn manier. Een spannend besluit. Ik moest zekerheden loslaten. Aan de andere kant. Als het je dagelijkse werk is om mensen in hun kracht te zetten. En ze te vertellen dat ze vooral moeten doen wat ze arbeidskracht en werkplezier geeft. Dan moet je daar zelf ook naar handelen! Tijd dus dat het roer omging.

Ik heb een missie: Samen aan de slag voor meer empowerment!

Voor mij was daarin belangrijk dat ik vooral graag wilde doen wat energie geeft. Vanuit mijn eigen visie. Met persoonlijke aandacht. En met een flinke dosis positieve energie. Waarbij ik de ruimte kan nemen me te verdiepen in de mensen die ik spreek. Hun verhaal te horen. En vooral, in onzekere tijden, naast ze te staan. Om inzicht te geven en stappen te kunnen zetten in hun persoonlijke ontwikkeling.

Dat ik dat niet alleen met werknemers doe. Is het afgelopen jaar wel gebleken. Ik heb bij veel mooie bedrijven een kijkje in de keuken mogen nemen. Waarbij ik het vertrouwen heb gekregen om dichtbij te komen. Doordat werkgevers zich kwetsbaar opstelden. En ook zelf bereidt waren te veranderen.

Dank, dank, dank!

Vandaag wil ik vooral terugkijken op het afgelopen jaar. Genieten van het succes van Empforce! En bovenal iedereen bedanken voor het vertrouwen dat ze mij het afgelopen jaar hebben gegeven. Mijn opdrachtgevers. Die trouw en loyaal zijn. Hun werknemers. Die zich openstellen. En mij vertrouwen in de gesprekken die we hebben.

Mijn familie en vrienden. Die ieder op hun eigen manier, vanuit hun eigen kracht, mij hebben geholpen mijn droom na te jagen. Een klankbord waren. Teksten voor mijn website meelazen. Maar ook zorgden voor de nodige ontspanning. Want balans, is en blijft het sleutelwoord voor mij. Dank, ook bovenal voor mijn prachtige gezin. Mijn jongens. Die zodra ik thuis kom zorgen dat ik ontspan. En Tim. Mijn alles. Die mij de ruimte geeft om mijzelf te ontwikkelen. Die mij altijd steunt in wat ik doe. Die onvoorwaardelijk achter mij staat, in al mijn ideeën. En die mij vertrouwen geeft. In mij gelooft!

Op naar de toekomst!

Met deze mooie basis, kan ik niet anders dan uitkijken naar wat komen gaat. Mijn hoofd loopt over van ideeën en kansen. En er lopen diverse contacten voor mooie opdrachten en samenwerkingen. Ik kijk dan ook met enorm veel plezier en energie uit naar wat er nog meer komen gaat.

Carpe Diem!

Een idyllisch plaatje, maar de werkelijkheid is pikzwart!

Ken je dat? Dat je in je werk in contact komt met iemand die je raakt. Wiens verhaal je bij blijft? Nog niet zo lang geleden werd ik gevraagd voor een arbeidsdeskundig onderzoek. De werkgever belde me en vroeg me, ondanks dat we de onderzoeken tegenwoordig op afstand doen i.v.m. Corona, om deze keer een uitzondering te maken. Werkgever vond het lastig onder woorden te brengen, maar het leek hem beter dat ik de werkneemster zou zien. Natuurlijk maak ik daar graag een uitzondering voor.

Op een zonnige middag bezoek ik haar thuis. In de tuin spelen twee kleine kinderen. Ze spelen in hun zandbak, zijn vrolijk en gillen het uit van de pret. In de serre van de woning spreek ik met de werkneemster en haar man. Of eigenlijk met haar man, want zelf is zij wel fysiek aanwezig. Toch merk ik dat ze er met haar hoofd niet bij is. Ze is teruggetrokken en lijkt niet in het nu te zijn. De man vertelt mij over hun leven samen. Ze hebben mooie momenten gekend. Maar zijn vrouw kent ook diepe dalen. Deze dalen lijken steeds dieper te worden en langer te duren. Haar man maakt zich zorgen, ik zie tranen in zijn ogen.

‘Mama, is een beetje ziek. Ze vindt het moeilijk om te lachen.’

Het dochtertje van het stel komt bij ons. Ze kruipt bij haar moeder op schoot. Ze gaat tegen haar moeder aanliggen en slaat haar armpjes om haar moeder heen. Ze kijkt op en trekt gekke bekken, ze wil haar moeder duidelijk opvrolijken. Ze kijkt me aan en zegt: ‘Mama, is een beetje ziek. Ze vindt het moeilijk om te lachen.’

We besluiten een vervroegde IVA aan te vragen

Dat haar man zich zorgen maakt begrijp ik. Uit de stukken van de bedrijfsarts blijkt dat er forse beperkingen zijn in het persoonlijk en sociaal functioneren. Met andere woorden, hij ziet geen mogelijkheden voor werkneemster om haar werkzaamheden uit te voeren. Hij geeft zelf aan dat het ziektebeeld chronisch is en er geen kans is op herstel. Hij benoemt dat er grote kans is dat zij in aanmerking komt voor een vervroegde IVA uitkering. De bedrijfsarts heeft al verteld wat dit betekent en het stel zou graag deze stap willen zetten. Aan mij de taak hen daarin te begeleiden en in het arbeidsdeskundig rapport ook de bevindingen van de bedrijfsarts te onderbouwen vanuit mijn arbeidsdeskundige visie.

De rust waarnaar ze zocht, heeft ze nu gevonden

Na het gesprek met werkneemster en haar man rijd ik terug naar huis. De aanvraag is gedaan. Nu is het wachten op een reactie vanuit het UWV. Na enige tijd komt er reactie. De verzekeringsarts kijkt mee en kan zich vinden in de bevindingen van de bedrijfsarts. Omdat ik als contactpersoon ben aangemerkt, word ik gebeld door het UWV, de vervroegde IVA wordt toegekend. ’s Middags bel ik met de man van werkneemster, om hen dit nieuws te vertellen. Hij neemt op, is verdrietig en voor ik hem het nieuws kan vertellen, vertelt hij mij dat zijn vrouw twee dagen geleden uit het leven is gestapt… Deze keer was het dal te diep, ze kwam er niet meer uit en was op zoek naar rust. Die heeft zij gevonden.

1000 vragen schieten door mijn hoofd, ik vind de antwoorden niet

Als ik ophang ben ik stil. Dit is niet de eerste keer dat ik vanuit mijn werk met dit soort situaties te maken krijg, maar toch raakt het me elke keer weer. Ik heb enorm fijn en dankbaar werk. En ik merk dat ik vaak wat kan betekenen voor iemand. Maar op dit soort momenten voel ik me machteloos. Mijn emoties schieten alle kanten op. Denk aan die zomermiddag bij hun in de tuin. Ik zie het prachtige gezin, haar man, haar kindjes, ze moeten verder zonder vrouw en moeder. Hoe kan je dat in de steek laten? Heb ik iets gemist? Had ik dit kunnen voorkomen? Wat moet ze zich eenzaam hebben gevoeld. Machteloos! 1000 vragen schieten door mijn hoofd. Rationeel weet ik dat dit haar eigen besluit is geweest. Dat deze vrouw heel ziek was. Dat haar ziekte heeft gemaakt dat zij er niet meer is.

Het maakt me verdrietig, het liefst pak ik ze vast en schud ik ze wakker

’s Avonds lig ik in bad, even een momentje voor mijzelf. Mijn gedachten verzetten. Het lijkt wel bijzonder toeval. Ik heb het nieuwe magazine van Jan. Hun jubileum nummer, met persoonlijke interviews met de naasten van Antonie Kamerling. Het is bijna 10 jaar geleden dat zij afscheid van hem namen. Het was eveneens een zonnige dag, in oktober. Ik weet het nog, ik reed terug naar huis na een dag opleiding. Mijn opleiding tot arbeidsdeskundige. Op de radio hoor ik het bericht. In het magazine staan hun persoonlijke verhalen over hun verlies, ze raken me. Het verdriet, de onmacht, maar ook de dankbaarheid voor de jaren die zij samen hebben gehad. De dierbare herinneringen. Wat is het krachtig dat je ook dat kan zien. In mijn werk, maar ook privé lijkt het wel of ik vaker te maken krijgen met mensen die worstelen met het leven. Geen uitweg meer zien. En op zoek zijn naar rust. Het maakt me verdrietig, het liefst pak ik ze vast en schud ik ze wakker. Maar ik weet dat het niet zo simpel is.

Ik aai ze over hun hoofd en geef ze een kus

Voor ik naar bed ga, loop ik langs mijn eigen kleine jongens. Ik aai ze over hun hoofd en geef ze een kus. In bed realiseer ik me nog maar weer eens hoe belangrijk het is in het moment te leven. We leven momenteel in een onzekere tijd. Mensen verliezen hun baan. Ondernemers zien hun bedrijf kapot gaan. Er zijn zorgen over onze gezondheid. Het doet me des te meer beseffen om te koesteren wat je hebt. Hoe belangrijk je gezondheid is en alles bepalend kan zijn in het leven. Dat dat maakt dat ik kan genieten van mijn mooie gezin. Hoe dankbaar mijn werk is. Ik zie veel mensen met gezondheidsklachten voor wie de toekomst onzeker is. Onzekerheid of zij terug kunnen keren in hun eigen werk. Onzekerheid over hun financiële situatie. Onzekerheid over wat de toekomst brengt. Al 10 jaar lang, kan ik mensen een hand reiken. Door te zorgen voor duidelijkheid in een onzekere tijd. Hun verhaal te horen.

Doe je met mij mee? Laten we de dag plukken!

Laten we af en toe wat meer om eens heen kijken. Genieten van het hier en nu. De kleine dingen in het leven koesteren. Dat valt echt niet altijd mee. Maar laten we met elkaar proberen niet achteraf spijt te hebben. Door maar bezig te zijn geweest met alleen maar meer willen. Of later. Want wat als er geen later is? Ik heb met mijzelf een afspraak gemaakt, dit als doel te stellen. Doe jij met mij mee? Carpe Diem!

Denk je zelf aan zelfmoord? Heb je hulp nodig? Of wil je een dierbare helpen? Bel dan geheel anoniem en vertrouwelijk met de zorgprofessionals van de zelfmoordpreventielijn 113, of bel gratis 0800-0113.

Weet wat je waard bent!

Mijn werkgever ziet niet wat ik allemaal doe, ik word niet gewaardeerd…

Met regelmaat hoor ik een werknemer dit zeggen. Of een werkgever geeft aan dat ze iemand hebben aangenomen met hoge verwachtingen, maar het komt er niet uit. Vaak, als ik dan vraag of ze daarover met elkaar gesproken hebben is het antwoord nee. Zonde! Want door niet met elkaar in gesprek te gaan ontstaat er onbegrip. Bij een werknemer het gevoel dat hij niet gezien wordt. Bij een werkgever het gevoel van een mismatch. En 9 van de 10 keer is dat helemaal niet het geval.

Wat ben je waard?

Vaak zie ik dat een werknemer niet volledig op zijn plek zit. Of in de juiste rol. Laten we minder naar vacature teksten kijken, maar meer naar de persoon erachter. En de team waarin deze werkt. En vooral focussen op iemands kwaliteiten, waar iemand goed in is. Van een 9, maak je snel een 10. Maar van een magere 5 een kleine 6 maken is veel lastiger. En vaak geeft dat veel minder arbeidskracht en minder werkplezier. Wellicht dat een collega juist floreert in de taak die deze werknemer minder kan. Laten we dan kijken of daar een win-win situatie te creëren valt. En elke werknemer op de juiste waarde te schatten.

Beste werkgever, je hebt een schat aan parels in huis!

Durf als werkgever eens verder te kijken. Misschien is deze werknemer niet de leidinggevende die je verwacht had. Maar wel een goede leermeester op de inhoud. Toen deze werknemer immers je planner was, was hij een voorbeeld voor de rest. De beste in zijn soort. Sterker nog, zo zou je er nog wel 10 willen hebben. Maar nu hij leidinggevende is van de binnendienst komt het er niet uit. Weet hij de rest niet mee te krijgen en te enthousiasmeren. Wellicht logisch, als je bedenkt dat als planner je hele andere skills en vaardigheden nodig hebt, dan als leidinggevende. Maar door zijn enthousiasme in zijn rol als planner en zijn vakkennis, kan hij wel degelijk een voorbeeld zijn voor zijn collega’s. En vanuit die kracht enthousiasmeren en de rest meekrijgen. Laat al die leidinggevende taken vooral bij iemand liggen met goede leidinggevende skills. Dan weet je van 2 medewerkers pareltjes te maken! Met elf Messi’s maak je immers ook geen sterrenteam en op doel zet je hem ook niet in zijn kracht.

Weet wat je waard bent!

Onlangs kwam ik de volgende tekst tegen. Het is voor mij beeldend van hoe ik graag naar werknemers kijk en daarmee naar uw organisatie:

Voordat hij overleed, zei een vader tegen zijn zoon: “Hier heb je mijn horloge, die mijn vader op zijn beurt aan mij gaf. Het is bijna 200 jaar oud. Maar voordat ik het aan je geef, wil ik dat je naar de juwelier gaat. Vertel ze dat ik het wil verkopen, en kijk hoeveel ze ervoor bieden.”

De zoon ging naar de juwelier, kwam terug bij zijn vader, en zei: “Ze boden €150 omdat het zo oud is.”
De vader zei: “Ga naar het pandjeshuis, en vraag hoeveel zij ervoor willen geven.“
De zoon ging naar het pandjeshuis en kwam weer terug: “Zij boden slecht €10 omdat het zo versleten is.”


De vader vroeg zijn zoon om naar het museum te gaan en hen het horloge te laten zien.
Hij ging naar het museum, kwam terug en riep vol blijdschap: “De curator kon zijn ogen niet geloven en bood €100.000, om dit zeldzame stuk toe te kunnen voegen aan hun antieke collectie.”


De vader zei: “Ik wilde je laten zien dat de juiste plek en de juiste mensen, jou de juiste waarde zullen geven. Zorg dat je niet jezelf verliest op de verkeerde plek, en word niet boos als je niet gewaardeerd wordt. Diegenen die jouw waarde zien, zullen jouw waarde erkennen. Maar, blijf niet op een plek waar niemand jouw échte waarde inziet.”

Auteur onbekend

Worstel jij als werknemer om je waarde te uiten? Of wil jij als werkgever eens samen van gedachten wisselen hoe je de parels in je bedrijf kan ontdekken? Ik kijk graag met jullie mee!

In galop naar persoonlijke en professionele ontwikkeling

Even geen kantoor. Maar de paardenbak in!

Achter de rook van Rotterdam airport, rijd ik over een landweggetje naar één van haar werklocaties. Door de weilanden, gevuld met jonge kalfjes, rijd ik het erf op. Vanmiddag mocht ik samen met de collega’s uit mijn OT groep op bezoek bij Valerie en haar paard. Ik ken Valerie uit haar tijd als re-integratieconsulent. Afgelopen mei gooide zij het roer om. Een vrouw naar mijn hart. Doen wat energie geeft! Doen wat je echt werkplezier op levert! Je hart volgen! Super spannend, maar wat pakt ze het goed en professioneel op.

Het paard helpt je te ontspannen, in balans te komen en confronteert!

Doormiddel van haar paard geeft zij coaching. Paardencoaching dus! Dat klinkt misschien spannend, maar dat is het helemaal niet. Tijdens een workshop heeft zij ons laten zien hoe ze te werk gaat. Maar vooral hoe het paard reageert en effectief is in het spiegelen van jouzelf. Een paard is namelijk een kudde dier. Samen met het paard ga jij in een afgebakend gebied. Je wordt gelijk aan het paard en onderdeel van zijn kudde. Het paard voelt of je gespannen bent. Of uit balans. Of je een arm om je schouder nodig hebt… of in dit geval een paardenhoofd op je schouder. Valerie leest het paard. Hoe reageert het op jou? Ze stelt op basis daarvan vragen en weet daarmee snel tot de kern door te dringen. Kan je je bij een ‘gewone’ coach misschien verschuilen, omdat jij jezelf niet helemaal bloot geeft. Dat lukt je bij een paard niet. Mega confronterend, maar wat waardevol!

Zelf groeien. Of samen met je team?

Valerie geeft coachingssessie individueel of voor teams. Zij is er voor de hoger opgeleide (young) professional die de regie wil houden over zijn of haar persoonlijke en professionele ontwikkeling. Zij coacht bij onderwerpen als het voorkomen of herstellen van een overspannenheid of burn-out, keuzestress, vitaliteit en zingeving. En zet daarbij als effectief hulpmiddel paarden in.

Op naar persoonlijk geluk!

Na een coachtraject bij haar heb je jezelf beter leren kennen en begrijpen. Je ervaart meer rust en ontspanning. Je bent succesvoller in je werk en gelukkiger. Regelmatig geeft zij open dagen, zodat je kennis kan maken met haar. En haar paard! Ik kan het je van harte aanbevelen om kennis te gaan maken. Dat kan natuurlijk ook door een kijkje te nemen op haar website: www.vevecoaching.nl

Valerie, bedankt voor de heerlijke, inspirerende middag! Veel succes met je mooie bedrijf!

Met EMboost mee naar Berlijn

Afgelopen weekend mocht ik met het enthousiaste team van EMboost mee op reis! We hebben een heerlijk weekend Berlijn gehad. Een mooie gelegenheid om iedereen beter te leren kennen, want vanaf 1 oktober ben ik aan deze organisatie verbonden. Samen gaan we aan de slag om iedereen nog meer te laten sprankelen in zijn of haar job. Komend jaar bestaat EMboost 25 jaar, we gaan er samen voor zorgen dat deze organisatie ook de komende 25 jaar positief tegemoet gaat. En zij nog meer mensen met hun events en reizen mogen raken. En niet alleen bij hun klanten de Wow factor mogen bereiken, maar ook bij zichzelf! Dank voor jullie vertrouwen!

Met het team van EMboost voor de Berlijnse Muur

Mijn eerste dagen als ondernemer op Ibiza

Wat een fantastische reacties heb ik mogen ontvangen op de aankondiging van Empforce. Ik ben overweldigd door alle berichtjes, mailtjes en belletjes, dank jullie wel!

Mijn eerste dagen als ondernemer konden niet beter, op Ibiza met dit geweldige gezelschap. Samen het 15 jarige jubileum vieren van Trainingskampen.nl. Wat ooit begon met de ambitie om trainingskampen te organiseren, in een markt die tot dat moment niet bestond. Is Trainingskampen.nl inmiddels uitgegroeid tot de marktleider op het gebied van trainingskampen in binnen en buitenland!

Hoe? Door een solide basis neer te zetten, volledige focus op persoonlijke aandacht, oog voor de ontwikkelingen in de markt en warme relaties met klanten en leveranciers.

Maar deze mijlpaal zorgt er ook voor dat Trainingskampen.nl niet alleen zijn zegeningen telt, maar ook klaar wil zijn voor de volgende 15 jaar! En daarom mag ik dit geweldige team de komende tijd versterken. Samen kijken wat goed gaat, maar ook wat beter kan. Automatiseren, om de klant te ontlasten tijdens de boeking, maar wel die persoonlijke touch te houden. En om te zorgen dat een ieder binnen de organisatie in zijn kracht staat. Niet mensen in een functie zetten, maar talenten van een ieder optimaal benutten. Werkplezier te creëeren en doen waar je energie uit haalt!

Deze klus geeft mij in elk geval veel energie en werkplezier! Team Trainingskampen.nl alvast bedankt voor jullie vertrouwen (en de geweldige dagen Ibiza!).