Berichten

‘Duurzame inzetbaarheid’: hippe term en modegril. Toch?

/0 Reacties/in , /door

Duurzame inzetbaarheid is ‘hot’ in Arbo-land. Een trend van voorbijgaande aard? Of een ontwikkeling die serieus doorzet? In mijn komende blogs neem ik je mee in mijn visie op duurzame inzetbaarheid.

MOET IK MIJN PERSONEEL IN DIENST HOUDEN TOT AAN HUN PENSIOEN?

Nee. Dat betekent duurzame inzetbaarheid niet. Alhoewel veel mensen dat schijnen te denken, is mijn ervaring. Er zijn vele aannames en interpretaties rond de term. Maar volgens mij gaat het om het volgende.

WERKNEMERS MOETEN INZETBAAR BLIJVEN.

Dat is waar het om draait. Waarom? Vanwege twee grote veranderingen. Allereerst is de pensioengerechtigde leeftijd verhoogd van 65 naar 67 jaar. We moeten allemaal wat langer door kunnen blijven werken. Daarnaast verandert de wereld om ons heen steeds meer en steeds sneller. Dat vraagt flexibiliteit en wendbaarheid van zowel organisaties als werknemers.

WIENS VERANTWOORDELIJKHEID IS DAT?

Die van de werkgever? Of van de werknemer? Wat kun je doen om de inzetbaarheid van je personeel te ‘verduurzamen’? En hoe zorg je er zelf voor dat je meerwaarde houdt voor de organisatie waar je werkt?

VIJF BLOGS VOOR VIJF PIJLERS

Het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft vijf pijlers geformuleerd voor het vergroten van duurzame inzetbaarheid: gezondheid, betrokkenheid, werkplezier, ontwikkeling en fysieke belasting. In de komende vijf blogs sta ik stil bij elk van deze pijlers. Ik laat je zien wat jij als werkgever én als werknemer kunt doen om niet alleen met de dag te leven, maar ook te werken aan de toekomst. Duurzame inzetbaarheid is dus geen trend van voorbijgaande aard!

KUN JE NIET WACHTEN? EN BENIEUWD NAAR DE MOGELIJKHEDEN RONDOM DUURZAME INZETBAARHEID?

Neem dan contact met me op!

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 2 september 2015.

Mooie eerste resultaten met de VAR

/0 Reacties/in , , /door

Een praktijkvoorbeeld

De VAR is een vragenlijst die werknemers kunnen invullen om de relatie tussen hun psychosociale klachten, werk en privé boven tafel te krijgen. Als arbeidsdeskundige ben ik erg tevreden over de eerste resultaten. Graag leg ik u een recent voorbeeld uit de praktijk voor.

ANNET HEEFT ZICH ZIEK GEMELD: EEN GRIEPJE!

Maar ja, dat griepje duurt nu al twee weken. Ik bied Annet de VAR aan. Eerst lijkt ’t haar niet nodig: er zal vast niks uit komen. Ze besluit de lijst tóch maar in te vullen. En mocht er wat uitkomen, dan voeren we een vervolggesprek, spreken we af.

UIT DE VAR BLIJKT DAT WERK EN PRIVÉ NIET IN BALANS ZIJN.

Er blijkt dus tóch wat aan de hand. Annet en ik zijn in gesprek gegaan. Ze vertelt dat ze twee jaar geleden een tweeling heeft gekregen. Ze is 32 uur blijven werken om samen met haar partner de hypotheek te kunnen betalen. Annet vertelt dat het sinds kort helaas niet meer mogelijk is om de woensdag als vrije dag te plannen. Terwijl ze dat voorheen altijd erg prettig heeft gevonden. Ze werkt nu vier dagen achter elkaar. Dat valt haar zwaarder dan ze had verwacht.

OOK BLIJKT DAT ANNET HET LASTIG VINDT HAAR GRENZEN AAN TE GEVEN.

Zo had ze eigenlijk graag de vrijdag vrij willen hebben in plaats van de maandag. Maar om haar werkgever en haar collega een plezier te doen, heeft ze toch ingestemd met de vrijdag als werkdag. Daarnaast vertelt Annet dat zij naast haar baan elke dag voor het eten zorgt en de kinderen naar bed brengt, zodat haar man kan sporten. Eigenlijk zou ze zelf ook wel eens willen sporten. Maar dit komt er niet van.

SAMEN HEBBEN WE EEN PLAN GEMAAKT OM OP HET WERK EN PRIVÉ HAAR WENSEN TE UITEN.

De volgende dag is Annet al weer gaan werken. Ze had geen griep. Ze was gewoon erg moe. Door het samen maken van een plan kreeg zij nieuwe energie. Annet heeft een coach gekregen om haar te helpen: samen brengen ze meer balans in werk en privé.

ANNET HEEFT ENORME WINST GEBOEKT!

Dat schreef ze me in een bedankmailtje dat ik vanochtend van haar ontving. De reacties op haar werk en thuis waren erg positief. Collega’s en vriendinnen complimenteerden haar dat ze voor zichzelf op kwam. Bovendien heeft ze met haar partner een betere verdeling thuis gevonden. Hij vind het fijn dat hij haar kan ontlasten. Ook geniet hij ervan dat hij voor de tweeling kan zorgen en ze naar bed kan brengen. Hij dacht altijd dat zij hem dat niet toevertrouwde. En gisteren is Annet zelfs weer voor het eerst gaan sporten!

MET DE VAR HEBBEN WE LANGDURIG VERZUIM VOORKOMEN.

Annet kreeg op tijd helder dat ze knelpunten moest oplossen. Was dit niet gebeurd, dan was Annet mogelijk veel langer uit de running geraakt met spanningsklachten.

MEER WETEN?

Wilt u meer weten over de VAR of deze ook voor uw werknemer(s) inzetten, kijk dan bij de productomschrijving onder VAR of neem vrijblijvend contact met mij op.

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 25 maart 2015.

Een hele dag praten over verzuim… Saai!

/0 Reacties/in , /door

Hans vond verzuim maar gedoe. Het kost veel tijd. En veel energie. Tot hij mijn verzuimtraining volgde. Hij voorkwam dat zijn collega Joris arbeidsongeschikt werd.

Hans had er duidelijk niet zoveel trek in. Met een ongeïnteresseerde houding kwam hij mijn verzuimtraining binnen. Ik zie dat vaker bij leidinggevenden. Een verzuimtraining is voor velen iets ‘wat ook nog moet’. Ik sprak met Hans af dat hij me na afloop eerlijk mocht vertellen wat hij ervan vond.

‘IK WAS BLIJ DAT HET GEEN STANDAARD RIEDELTJE WAS.’

‘Het opfrissen van onze kennis van de Wet Verbetering Poortwachter en de overige wet- en regelgeving was toch wel even nodig. Maar je hebt me vooral laten zien hoe we in onze organisatie verzuim kunnen voorkomen. Door bijvoorbeeld preventief te handelen en gebruik te maken van professionals. Zo heb ik er nooit bij stil gestaan dat schuldenproblematiek, verzuim tot gevolg kan hebben. En dat een interventie op dit gebied langdurig verzuim kan voorkomen. En we moeten toch maar eens starten met het updaten van ons verzuimprotocol, zei ik net tegen mijn collega.’

EEN PAAR WEKEN LATER KWAMEN WE TERUG VOOR EEN PREVENTIEF MEDISCH ONDERZOEK

Hans en zijn collega’s hadden besloten hun medewerkers dit onderzoek aan te bieden. En wat bleek: één van de medewerkers, Joris, zat in een voorstadium van suikerziekte. Hans, Joris, de bedrijfsarts en de arbodienst vormden vervolgens een team. Samen voorkwamen ze dat Joris arbeidsongeschikt zou worden. Het versterkte hun arbeidsrelatie.

‘JE GESPREKSADVIEZEN KOMEN VAN PAS!’

‘Ik merk dat ik beter inspeel op de verschillende gedragsstijlen van mijn medewerkers. Gesprekken over verzuim verlopen daardoor gemakkelijker. Verzuim is een minder lastig onderwerp voor me geworden.’ Dit schreef Hans in een e-mail die ik afgelopen week van hem kreeg.

DAAR WORD IK GELUKKIG VAN!

Weer een leidinggevende die weet te voorkomen dat een werknemer het gevoel heeft dat hij niet ziek mag zijn. Of op de vingers wordt getikt. Het geeft voldoening om werkgevers te leren dat een goed beleid rondom de inzetbaarheid van een werknemer, zoveel ‘gedoe’ kan voorkomen. Ik ben blij dat ik in mijn trainingen de betrokkenheid tussen werkgever en werknemer kan stimuleren.

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 20 oktober 2014.