Berichten

‘Wat ik straks ga doen? Ach, ik zie wel…’

Te druk om over je toekomst na te denken? Te bang om keuzes te maken die je dichter bij écht werkplezier brengen? Zonde! Ontwikkel jezelf. Stel passende doelen. Zo draag je bij aan je eigen duurzame inzetbaarheid. Graag neem ik je mee in twee praktijkvoorbeelden.

1. BERT DOET AL 15 JAAR HETZELFDE

Na zijn middelbare onderwijs is Bert bij de bank gekomen en daar is hij 15 jaar blijven werken in dezelfde functie. Door boventalligheid kan hij nu niet bij zijn werkgever blijven werken. Opleidingen heeft hij in die 15 jaar niet meer gevolgd. Hij weet dat dit niet handig is, maar ach. Hij zat toch prima op zijn plek? Natuurlijk merkte hij wel dat hij niet meer alle kennis up-to-date had. En hij deed eigenlijk alleen nog de wat makkelijkere klanten. De moeilijke klanten schoof hij door naar collega’s. In ruil daarvoor heeft hij wat administratieve dingen opgepakt. Leuk was dat niet. Maar ja, zo kon hij aan het werk blijven.

En nu is hij boventallig
Wat moet hij nu? Hij weet het niet. Kennis heeft hij niet voldoende om elders in dezelfde functie aan de slag te gaan. En geen idee wat hij anders zou willen doen. Nooit zo over nagedacht… Bert is door zijn leidinggevende ook niet gestimuleerd om hier over na te denken. Bert geeft aan dat hij zich een beetje nutteloos voelt en weinig energie heeft. Hij is wat uitgeblust.

Hij én zijn werkgever hadden samen doelen moeten stellen
Bert had een opleiding kunnen volgen. Had ontwikkelingen in zijn vakgebied kunnen volgen. Had kunnen praten met een coach of zijn leidinggevende. Zijn werkgever had hem kunnen vragen naar zijn plannen voor de toekomst. Ook als het had betekend dat Bert niet meer op zijn plek zat en zijn toekomst wellicht in een andere functie of buiten de organisatie zou liggen, ook dan was het goed geweest dit gesprek aan te gaan. Zo kun je samen doelen stellen.

2. EVA HIKT TEGEN DE OVERNAME VAN DE GROENTEWINKEL AAN

Al jaren werkte zij mee in de winkel van haar ouders. Zo werd zij klaar gestoomd voor de overname. Hoe dichterbij dit komt, des te meer gaat het Eva tegen staan. In een gesprek dat ik met haar had over haar competenties en toekomstdromen, bleek al gauw haar passie voor het vak. Eva komt graag in contact met de klanten. Ze wil alles voor haar klanten doen. Ze geniet volop van de interactie. Dit is wat zij tot nu toe deed in de zaak. Nu ze het bedrijf overneemt, verdwijnt dit.

Ze is bang dat er geen ruimte meer is voor haar passie
Eva zal met name het personeel aansturen, bestellingen en de administratie doen. ‘Gedoe’ was haar letterlijke benaming hiervoor. Ik heb haar gevraagd waarom ze dan kiest voor ‘gedoe’. Voor Eva was dit geen keuze: Ze voelde zich verantwoordelijk richting haar ouders om dit te doen. Dat zij hier zelf niet gelukkig van werd, dat nam zij voor lief. Natuurlijk wist ze dat dit niet verstandig was, maar ze had toch geen keus?

Eva koos bewust voor een andere functie binnen de zaak
Samen met Eva hebben we gesproken over de keuzes die ze had. En wat denk je? Ze heeft de zaak overgenomen! Maar niet in de rol zoals die er voor haar lag. Ze heeft een goede bedrijfsleider aangenomen die zich met de zaken bezighoudt die voor haar ‘gedoe’ zijn. Zelf kan ze doen wat ze graag doet.

BENIEUWD NAAR DE MOGELIJKHEDEN RONDOM DUURZAME INZETBAARHEID?

Neem dan contact met me op!

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 28 oktober 2015.

Ik kan niet meer!

Ken jij iemand met een burn-out? Of heb je er zelf al één gehad? Je hoort de term steeds vaker. Uit de landelijke cijfers blijkt dat verzuim, gerelateerd aan psychische klachten, steeds vaker voor komt. Ben jij nog in staat je accu voldoende op te laden? Of negeer je slapeloosheid, aanhoudende hoofdpijn en oververmoeidheid?

WE WERKEN ALLEMAAL STEEDS MEER EN LANGER

De verwachtingen van onze werkgevers worden hoger. Even ’s avonds of in het weekend inloggen. Geen pauze nemen op het werk, want we willen het zo graag afmaken. Ook al weten we allemaal dat we op deze manier steeds minder uit handen krijgen.

EN WAT MOETEN WE TOCH VEEL

Na een lange werkdag, moeten we thuis nog de hele avond op de computer om al onze sociale contacten bij te houden. Want we moeten natuurlijk wel in contact blijven met al onze vrienden. En dan natuurlijk in de weekenden moeten we al onze verplichte bezoekjes aan familie en vrienden doen. We moeten sporten. Kortom, wij moeten steeds meer. Door druk die we onszelf opleggen of op laten leggen door onze sociale omgeving of werkgever.

ONZE ACCU RAAKT HIERDOOR LEEG

Hoe laad je ‘m weer op? Om de levensduur van onze accu te verlengen moeten we zowel op de korte termijn investeren, als op de lange termijn.

INVESTEER OP DE KORTE TERMIJN

Investeer in je gezondheid. Eet goed en slaap voldoende. Niet elke avond een wijntje. Of lang achter het beeldscherm. Dat komt je nachtrust niet ten goede. Ga sporten. Ontspan. Doe dingen die je leuk vindt!

INVESTEER OP DE LANGE TERMIJN

Wist je dat je ongeveer iedere zeven jaar van je leven in een andere fase komt? Je kunt je verzetten tegen verandering. Maar je kunt er ook bewust voor kiezen om te ontwikkelen als mens. Hoe ben je van plan ook in de toekomst werkplezier te houden?

MAAK JE WERK LEUK

Graag vertel ik je over een prachtig voorbeeld. Heb je wel eens gehoord van de Pike Place Fish Market in Seattle? Vroeger was dit een doodgewone viswinkel. Het was er niet leuk om te werken: lange dagen, stinkende vis en koude koelingen. Het team van deze viswinkel wist deze sleur te doorbreken. Hoe? Door te spelen. Spelen met hun producten. Met hun publiek. Met elkaar. De medewerkers veranderden hun houding. Er ontstond een compleet nieuwe werkfilosofie: werken werd spelen.

HET IS TIJD OM JE PLEZIER TERUG TE VINDEN

Want als je blijft doen wat je altijd al deed, zal je blijven krijgen wat je altijd al kreeg. Het is tijd om je accu langdurig op te laden.

BENIEUWD NAAR DE MOGELIJKHEDEN RONDOM DUURZAME INZETBAARHEID?

Neem dan contact met me op!

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 14 oktober 2015.

‘Duurzame inzetbaarheid’: hippe term en modegril. Toch?

Duurzame inzetbaarheid is ‘hot’ in Arbo-land. Een trend van voorbijgaande aard? Of een ontwikkeling die serieus doorzet? In mijn komende blogs neem ik je mee in mijn visie op duurzame inzetbaarheid.

MOET IK MIJN PERSONEEL IN DIENST HOUDEN TOT AAN HUN PENSIOEN?

Nee. Dat betekent duurzame inzetbaarheid niet. Alhoewel veel mensen dat schijnen te denken, is mijn ervaring. Er zijn vele aannames en interpretaties rond de term. Maar volgens mij gaat het om het volgende.

WERKNEMERS MOETEN INZETBAAR BLIJVEN.

Dat is waar het om draait. Waarom? Vanwege twee grote veranderingen. Allereerst is de pensioengerechtigde leeftijd verhoogd van 65 naar 67 jaar. We moeten allemaal wat langer door kunnen blijven werken. Daarnaast verandert de wereld om ons heen steeds meer en steeds sneller. Dat vraagt flexibiliteit en wendbaarheid van zowel organisaties als werknemers.

WIENS VERANTWOORDELIJKHEID IS DAT?

Die van de werkgever? Of van de werknemer? Wat kun je doen om de inzetbaarheid van je personeel te ‘verduurzamen’? En hoe zorg je er zelf voor dat je meerwaarde houdt voor de organisatie waar je werkt?

VIJF BLOGS VOOR VIJF PIJLERS

Het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft vijf pijlers geformuleerd voor het vergroten van duurzame inzetbaarheid: gezondheid, betrokkenheid, werkplezier, ontwikkeling en fysieke belasting. In de komende vijf blogs sta ik stil bij elk van deze pijlers. Ik laat je zien wat jij als werkgever én als werknemer kunt doen om niet alleen met de dag te leven, maar ook te werken aan de toekomst. Duurzame inzetbaarheid is dus geen trend van voorbijgaande aard!

KUN JE NIET WACHTEN? EN BENIEUWD NAAR DE MOGELIJKHEDEN RONDOM DUURZAME INZETBAARHEID?

Neem dan contact met me op!

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 2 september 2015.

Mooie eerste resultaten met de VAR

Een praktijkvoorbeeld

De VAR is een vragenlijst die werknemers kunnen invullen om de relatie tussen hun psychosociale klachten, werk en privé boven tafel te krijgen. Als arbeidsdeskundige ben ik erg tevreden over de eerste resultaten. Graag leg ik u een recent voorbeeld uit de praktijk voor.

ANNET HEEFT ZICH ZIEK GEMELD: EEN GRIEPJE!

Maar ja, dat griepje duurt nu al twee weken. Ik bied Annet de VAR aan. Eerst lijkt ’t haar niet nodig: er zal vast niks uit komen. Ze besluit de lijst tóch maar in te vullen. En mocht er wat uitkomen, dan voeren we een vervolggesprek, spreken we af.

UIT DE VAR BLIJKT DAT WERK EN PRIVÉ NIET IN BALANS ZIJN.

Er blijkt dus tóch wat aan de hand. Annet en ik zijn in gesprek gegaan. Ze vertelt dat ze twee jaar geleden een tweeling heeft gekregen. Ze is 32 uur blijven werken om samen met haar partner de hypotheek te kunnen betalen. Annet vertelt dat het sinds kort helaas niet meer mogelijk is om de woensdag als vrije dag te plannen. Terwijl ze dat voorheen altijd erg prettig heeft gevonden. Ze werkt nu vier dagen achter elkaar. Dat valt haar zwaarder dan ze had verwacht.

OOK BLIJKT DAT ANNET HET LASTIG VINDT HAAR GRENZEN AAN TE GEVEN.

Zo had ze eigenlijk graag de vrijdag vrij willen hebben in plaats van de maandag. Maar om haar werkgever en haar collega een plezier te doen, heeft ze toch ingestemd met de vrijdag als werkdag. Daarnaast vertelt Annet dat zij naast haar baan elke dag voor het eten zorgt en de kinderen naar bed brengt, zodat haar man kan sporten. Eigenlijk zou ze zelf ook wel eens willen sporten. Maar dit komt er niet van.

SAMEN HEBBEN WE EEN PLAN GEMAAKT OM OP HET WERK EN PRIVÉ HAAR WENSEN TE UITEN.

De volgende dag is Annet al weer gaan werken. Ze had geen griep. Ze was gewoon erg moe. Door het samen maken van een plan kreeg zij nieuwe energie. Annet heeft een coach gekregen om haar te helpen: samen brengen ze meer balans in werk en privé.

ANNET HEEFT ENORME WINST GEBOEKT!

Dat schreef ze me in een bedankmailtje dat ik vanochtend van haar ontving. De reacties op haar werk en thuis waren erg positief. Collega’s en vriendinnen complimenteerden haar dat ze voor zichzelf op kwam. Bovendien heeft ze met haar partner een betere verdeling thuis gevonden. Hij vind het fijn dat hij haar kan ontlasten. Ook geniet hij ervan dat hij voor de tweeling kan zorgen en ze naar bed kan brengen. Hij dacht altijd dat zij hem dat niet toevertrouwde. En gisteren is Annet zelfs weer voor het eerst gaan sporten!

MET DE VAR HEBBEN WE LANGDURIG VERZUIM VOORKOMEN.

Annet kreeg op tijd helder dat ze knelpunten moest oplossen. Was dit niet gebeurd, dan was Annet mogelijk veel langer uit de running geraakt met spanningsklachten.

MEER WETEN?

Wilt u meer weten over de VAR of deze ook voor uw werknemer(s) inzetten, kijk dan bij de productomschrijving onder VAR of neem vrijblijvend contact met mij op.

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 25 maart 2015.

Een hele dag praten over verzuim… Saai!

Hans vond verzuim maar gedoe. Het kost veel tijd. En veel energie. Tot hij mijn verzuimtraining volgde. Hij voorkwam dat zijn collega Joris arbeidsongeschikt werd.

Hans had er duidelijk niet zoveel trek in. Met een ongeïnteresseerde houding kwam hij mijn verzuimtraining binnen. Ik zie dat vaker bij leidinggevenden. Een verzuimtraining is voor velen iets ‘wat ook nog moet’. Ik sprak met Hans af dat hij me na afloop eerlijk mocht vertellen wat hij ervan vond.

‘IK WAS BLIJ DAT HET GEEN STANDAARD RIEDELTJE WAS.’

‘Het opfrissen van onze kennis van de Wet Verbetering Poortwachter en de overige wet- en regelgeving was toch wel even nodig. Maar je hebt me vooral laten zien hoe we in onze organisatie verzuim kunnen voorkomen. Door bijvoorbeeld preventief te handelen en gebruik te maken van professionals. Zo heb ik er nooit bij stil gestaan dat schuldenproblematiek, verzuim tot gevolg kan hebben. En dat een interventie op dit gebied langdurig verzuim kan voorkomen. En we moeten toch maar eens starten met het updaten van ons verzuimprotocol, zei ik net tegen mijn collega.’

EEN PAAR WEKEN LATER KWAMEN WE TERUG VOOR EEN PREVENTIEF MEDISCH ONDERZOEK

Hans en zijn collega’s hadden besloten hun medewerkers dit onderzoek aan te bieden. En wat bleek: één van de medewerkers, Joris, zat in een voorstadium van suikerziekte. Hans, Joris, de bedrijfsarts en de arbodienst vormden vervolgens een team. Samen voorkwamen ze dat Joris arbeidsongeschikt zou worden. Het versterkte hun arbeidsrelatie.

‘JE GESPREKSADVIEZEN KOMEN VAN PAS!’

‘Ik merk dat ik beter inspeel op de verschillende gedragsstijlen van mijn medewerkers. Gesprekken over verzuim verlopen daardoor gemakkelijker. Verzuim is een minder lastig onderwerp voor me geworden.’ Dit schreef Hans in een e-mail die ik afgelopen week van hem kreeg.

DAAR WORD IK GELUKKIG VAN!

Weer een leidinggevende die weet te voorkomen dat een werknemer het gevoel heeft dat hij niet ziek mag zijn. Of op de vingers wordt getikt. Het geeft voldoening om werkgevers te leren dat een goed beleid rondom de inzetbaarheid van een werknemer, zoveel ‘gedoe’ kan voorkomen. Ik ben blij dat ik in mijn trainingen de betrokkenheid tussen werkgever en werknemer kan stimuleren.

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 20 oktober 2014.